معاون سیاسی، امنیتی استاندار کردستان تأکید کرده «رسانه‌ها به‌جای ایجاد ناامیدی، مشکلات و موانع را قبل از انتشار در جلسات تخصصی به مسئولان منعکس کنند»؛ آری! جای آن است که خون موج زند در دل لعل.
در خبر است استانداری کردستان روز گذشته محفلی با برخی خبرنگاران برگزار کرده است؛ یک دورهمی بدون خروجی برای مردم که یادآور رویکرد خصمانه صاحب‌منصبان دولت سابق در کردستان با قلم‌بدستان مستقل بود و بار دیگر نشان داد «که بر این چشمه همان آب روان است که بود».
بنا نداریم سخنان رد و بدل شده در محفل مذکور را به بوته نقد بسپاریم؛ آنچه در این وجیزه می‌خواهیم به آن بپردازیم مرور بخشی از سخنان معاون سیاسی، امنیتی و اجتماعی استاندار کردستان و توصیه‌ای از سر دلسوزی به این صاحب‌منصب محترم است.
طبق آنچه نقل شده، «مهدی رمضانی» در جلسه یادشده تأکید کرده «رسانه‌ها به‌جای ایجاد ناامیدی، مشکلات و موانع را قبل از انتشار در جلسات تخصصی به مسئولان منعکس کنند»؛ این توصیه نیاز به تعبیر و تفسیر ندارد؛ مطالبه، مشخص و در امتداد همان سفارش جناب معاون در روزهای واپسین سال گذشته است، آنجا که گفته بود: «شورای اطلاعرسانی باید به شکلی هماهنگ عمل کند تا فرآیند و پروسه نشر اخبار و اطلاعات در قبل، حین و بعد از رویدادها در اختیار خود ما باشد و این امر باید به یک رویه تبدیل شود».
رمضانی و کسانی که احتمالاً به وی مشاوره رسانه‌ای می‌دهند انگار متوجه نیستند رسانه‌هایی که به آنها دلخوش هستند سال‌هاست به واسطه عملکرد توصیه‌ای و غیرحرفه‌ای صاحبان زر و زور عرصه را به شبه رسانه‌های فضای مجازی باخته‌اند؛ دولتمردان چه بخواهند و چه نخواهند باید بپذیرند که دوران دیوار کشیدن مقابل پیام مدت‌هاست به سر آمده و اصرار بر چنین رویکردی، اندک اعتبار باقی‌مانده میرزابنویسان مورد وثوق دولت و رسانه‌هایشان را بر باد خواهد داد.
هنگامی که کانت ـ معلم اخلاق ـ گفت: «جرأت کن بدانی» یک فرهنگ به وجود آمد و پایه این فرهنگ سؤال کردن است و هیچ‌گاه سؤال از بزرگ‌تر در این فرهنگ استثنا نبوده و نیست؛ کاش در آن محفل کسی به خود جرأت می‌داد و از معاون استاندار سؤال می‌کرد از سرعت انتشار اخبار راست و دروغ در فضای مجازی خبر دارد که توصیه برگزاری جلسات تخصصی با مسئولان قبل از انتشار مشکلات را مطرح می‌کند؟ بد نبود احدی، این نقل قول انگلیسی را که می‌گوید: «تا حقیقت شلوار خود را بالا بکشد، دروغ نصف دنیا را طی کرده است!» برای جناب معاون روایت می‌کرد.
رئیس شورای اطلاعرسانی کردستان بد نیست بداند در هشت سال نکبت‌بار بی‌تدبیری در این استان، دولتمردانی که روزنامه‌نگاری را با جلب نظر ارباب ثروت و قدرت اشتباه گرفته بودند همین مسیر را در پیش گرفتند و بی‌آنکه پشیزی منفعت عایدشان شود با بدنامی عرصه را ترک کردند.
ز راه میکده یاران عنان بگردانید
چرا که حافظ از این راه رفت و مفلس شد
چه کسی گفته که وظیفه خبرنگار ماله دست گرفتن و ماله‌کشی اشتباهات دولتمردان است؟ چرا کسی از اشتباهات گذشته در این استان عبرت نمی‌گیرد؟ «مَا أَکْثَرَ الْعِبَرَ وَ أَقَلَّ الِاعْتِبَار».
منصوبان دولت سیزدهم در کردستان باید رؤیای فتح رسانه‌های مستقل را با بهره‌گیری از حربه‌های نخ‌نمای اتهام‌زنی بی‌سند از سر به‌در کنند؛ روزنامه‌نگار شرافتمند باید صدای افکار عمومی و پاسخ‌گو کننده کاربدستان باشد؛ اگر قرار بود قلم‌بدستان مطابق میل و خواست سیاست‌پیشگان عمل کنند بسیاری از حقایق جهان پوشیده باقی می‌ماند.
و اما، بهتر است از این پس مخاطب این دست توصیه‌ها مشخص شده و حساب شبه رسانه‌های بودجه‌دار و بودجه‌خوار از رسانه‌های مستقل جدا شود؛ سر خم جوشان اطلاعرسانی را نمی‌توان با «باید» و «نباید» بست؛ پذیرش اختلاف نظر و تفاوت رویکردها در عرصه روزنامه‌نگاری برای صاحب‌منصبان یک تکلیف است نه انتخاب؛ انتظار در پیش گرفتن یک رویکرد هماهنگ و مشابه از سوی رسانه‌ها هرگز معقول به نظر نمی‌رسد؛ شاید چند جمله زیر از روزنامه‌نگار ایتالیایی برای رساندن مقصود مناسب باشد.
اینیاتسیو سیلونه (به ایتالیایی: Ignazio Silone) نویسنده و روزنامه‌نگار ایتالیایی در کتاب «مکتب دیکتاتورها» می‌نویسد: «امیدوارم این فکر غلط را به خودتان راه ندهید که اختلاف‌نظر در جامعه یک پدیده ساختگی است و با تعطیلی روزنامه‌های مخالف و رفع تفاوت‌های طبقاتی این اختلاف نظرها هم از بین می‌رود، تا زمانی که انسان‌ها توانایی فکرکردن دارند، هرگز نمی‌توانند درباره مسائل زندگی به وحدت نظر برسند».
فرید کریمی
بنا نداریم سخنان رد و بدل شده در محفل مذکور را به بوته نقد بسپاریم؛ آنچه در این وجیزه می‌خواهیم به آن بپردازیم مرور بخشی از سخنان معاون سیاسی، امنیتی و اجتماعی استاندار کردستان و توصیه‌ای از سر دلسوزی به این صاحب‌منصب محترم است.
طبق آنچه نقل شده، «مهدی رمضانی» در جلسه یادشده تأکید کرده «رسانه‌ها به‌جای ایجاد ناامیدی، مشکلات و موانع را قبل از انتشار در جلسات تخصصی به مسئولان منعکس کنند»؛ این توصیه نیاز به تعبیر و تفسیر ندارد؛ مطالبه، مشخص و در امتداد همان سفارش جناب معاون در روزهای واپسین سال گذشته است، آنجا که گفته بود: «شورای اطلاعرسانی باید به شکلی هماهنگ عمل کند تا فرآیند و پروسه نشر اخبار و اطلاعات در قبل، حین و بعد از رویدادها در اختیار خود ما باشد و این امر باید به یک رویه تبدیل شود».
رمضانی و کسانی که احتمالاً به وی مشاوره رسانه‌ای می‌دهند انگار متوجه نیستند رسانه‌هایی که به آنها دلخوش هستند سال‌هاست به واسطه عملکرد توصیه‌ای و غیرحرفه‌ای صاحبان زر و زور عرصه را به شبه رسانه‌های فضای مجازی باخته‌اند؛ دولتمردان چه بخواهند و چه نخواهند باید بپذیرند که دوران دیوار کشیدن مقابل پیام مدت‌هاست به سر آمده و اصرار بر چنین رویکردی، اندک اعتبار باقی‌مانده میرزابنویسان مورد وثوق دولت و رسانه‌هایشان را بر باد خواهد داد.
هنگامی که کانت ـ معلم اخلاق ـ گفت: «جرأت کن بدانی» یک فرهنگ به وجود آمد و پایه این فرهنگ سؤال کردن است و هیچ‌گاه سؤال از بزرگ‌تر در این فرهنگ استثنا نبوده و نیست؛ کاش در آن محفل کسی به خود جرأت می‌داد و از معاون استاندار سؤال می‌کرد از سرعت انتشار اخبار راست و دروغ در فضای مجازی خبر دارد که توصیه برگزاری جلسات تخصصی با مسئولان قبل از انتشار مشکلات را مطرح می‌کند؟ بد نبود احدی، این نقل قول انگلیسی را که می‌گوید: «تا حقیقت شلوار خود را بالا بکشد، دروغ نصف دنیا را طی کرده است!» برای جناب معاون روایت می‌کرد.
رئیس شورای اطلاعرسانی کردستان بد نیست بداند در هشت سال نکبت‌بار بی‌تدبیری در این استان، دولتمردانی که روزنامه‌نگاری را با جلب نظر ارباب ثروت و قدرت اشتباه گرفته بودند همین مسیر را در پیش گرفتند و بی‌آنکه پشیزی منفعت عایدشان شود با بدنامی عرصه را ترک کردند.
ز راه میکده یاران عنان بگردانید
چرا که حافظ از این راه رفت و مفلس شد
چه کسی گفته که وظیفه خبرنگار ماله دست گرفتن و ماله‌کشی اشتباهات دولتمردان است؟ چرا کسی از اشتباهات گذشته در این استان عبرت نمی‌گیرد؟ «مَا أَکْثَرَ الْعِبَرَ وَ أَقَلَّ الِاعْتِبَار».
منصوبان دولت سیزدهم در کردستان باید رؤیای فتح رسانه‌های مستقل را با بهره‌گیری از حربه‌های نخ‌نمای اتهام‌زنی بی‌سند از سر به‌در کنند؛ روزنامه‌نگار شرافتمند باید صدای افکار عمومی و پاسخ‌گو کننده کاربدستان باشد؛ اگر قرار بود قلم‌بدستان مطابق میل و خواست سیاست‌پیشگان عمل کنند بسیاری از حقایق جهان پوشیده باقی می‌ماند.
و اما، بهتر است از این پس مخاطب این دست توصیه‌ها مشخص شده و حساب شبه رسانه‌های بودجه‌دار و بودجه‌خوار از رسانه‌های مستقل جدا شود؛ سر خم جوشان اطلاعرسانی را نمی‌توان با «باید» و «نباید» بست؛ پذیرش اختلاف نظر و تفاوت رویکردها در عرصه روزنامه‌نگاری برای صاحب‌منصبان یک تکلیف است نه انتخاب؛ انتظار در پیش گرفتن یک رویکرد هماهنگ و مشابه از سوی رسانه‌ها هرگز معقول به نظر نمی‌رسد؛ شاید چند جمله زیر از روزنامه‌نگار ایتالیایی برای رساندن مقصود مناسب باشد.
اینیاتسیو سیلونه (به ایتالیایی: Ignazio Silone) نویسنده و روزنامه‌نگار ایتالیایی در کتاب «مکتب دیکتاتورها» می‌نویسد: «امیدوارم این فکر غلط را به خودتان راه ندهید که اختلاف‌نظر در جامعه یک پدیده ساختگی است و با تعطیلی روزنامه‌های مخالف و رفع تفاوت‌های طبقاتی این اختلاف نظرها هم از بین می‌رود، تا زمانی که انسان‌ها توانایی فکرکردن دارند، هرگز نمی‌توانند درباره مسائل زندگی به وحدت نظر برسند».
فرید کریمی
کد مطلب : 228
pezhvakkurdestan.ir/vdcficd0aw6d0.giw.html