استاد ایرج میرزاعلیخانی متولد جمعه ۱۱ آبان‌ماه ۱۳۳۵، فارغ التحصیل رشته «ارتباط تصویری» از دانشکده هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، یار دیرین استاد مرتضی ممیز (پدر گرافیک ایران)، عضو هیئت موسس و اولین هیئت مدیره و نایب رئیس «انجمن صنفی طراحان گرافیک ایران»، عضو هیئت موسس و اولین هیئت مدیره «انجمن صنفی شرکت های تبلیغاتی ایران» و عضو Art Direction Club نیویورک است.
کجا به دنبال ایده می‌گردید؟
از اتفاقات دور و بر خودم ایده می‌گیرم. از مسائل اجتماعی، سیاسی، حتا خانوادگی که دور و بر من اتفاق می‌افتد خیلی تاثیر می‌گیرم؛ و از آنجایی که به اسطوره‌ها و ادبیات سرزمینم علاقه دارم، سعی می‌کنم مسائل امروز را با اسطوره‌ها ترکیب کنم و به‌عبارتی، اسطوره‌سازی می‌کنم. مطالعه و رفتن به طبیعت نقش مهمی در نگاه من به این اسطوره‌سازی‌ها دارد. ولی الان به مرحله‌ای رسیده‌ام که احساس می‌کنم در دنیای امروز انسان‌ها لِه شده‌اند و تغییر فُرم داده‌اند. به‌عبارتی، از درون رشد کرده‌اند ولی از بیرون تحت فشارهای اجتماعی سنگینی هستند. دارم روی این موضوع کار می‌کنم و به زودی نمایشگاهی از این آثارم خواهم داشت.
از نظر حرفه‌ای، چه شخصی بیشترین تأثیر را بر شما گذاشته است؟
بیشتر از مطالعاتم در آثار رئالیست‌ها تاثیر گرفته‌ام. ولی در دوران دانشجویی، از پرویز تناولی بیشترین تاثیر را گرفتم؛ و البته از ویکتور دارش هم خیلی آموختم.
بزرگ‌ترین درس زندگی را از چه کسی گرفتید؟
از عربعلی شِروِه، که انسانیت، اعتماد، دوستی و درستی و انتقال هرآنچه داشتن به دیگران را از ایشان یاد گرفتم.
بزرگ‌ترین دستاورد شما در حرفه‌تان چیست؟
علاقه به هنر. آنچه آرزو داشتم، در هنر به آن رسیدم؛ هرچند حاکمیت و جامعه ما ارزشی برای هنر و هنرمند قایل نیست.
بزرگ‌ترین دستاورد شما در زندگی چیست؟
این که کلک نزنم و دروغ نگویم، و فقط از طریق آثارم بتوانم با مردم سرزمینم رو در رو حرف بزنم.
فلسفه شما در حرفه‌تان چیست؟
این که بتوانم از طریق آثارم حسّم را به جامعه انتقال بدهم و وقتی حس خوبی را در مقابل آثارم از جامعه می‌گیرم، خوشحال می‌شوم. تاثیرگذاری به‌وسیله آثارم.
فلسفه شما در مورد اوقات فراغت چیست؟
برای ارضای درونم، کار می‌بینم، مطالعه می‌کنم و با دوستانم هم‌نشینی و گفت‌وگو می‌کنم و بیشتر به نقد و بررسی آثار هنری با دوستان می‌پردازم.
آیا موضوع مورد علاقه‌ای دارید که تا به حال فرصت انجام آن را پیدا نکرده‌اید و دوست داشته باشید به آن بپردازید؟
انتقال فرهنگ و اسطوره‌ها و مشاهیر آذربایجان، از طریق مجسمه، به جامعه.
آیا سرگرمی خاصی دارید؟
کشاورزی و باغبانی. کاشت و داشت و برداشت را دوست دارم. قلمه‌زدن و خلاصه همه کارهای کشاورزی را دوست دارم.
هنرمند یا گروه هنری محبوب شما کدام است؟
غلامحسین بنان و محمدرضا شجریان و بانو مرضیه را دوست دارم.
اگر بنا شود یک تا چهار شخصیت را برای شام دعوت کنید، آنها چه کسانی خواهند بود؟
میکل‌آنژ، پیکاسو، نظامی گنجوی و عربعلی شِروِه.
چه چیزی جمع‌آوری می‌کنید؟
از داشتنی‌ها، هیچ چیز ندارم؛ شاید فقط ماکت‌هایم باشند.
باارزش‌ترین دارایی شما چیست؟
آثارم هستند.
بزرگ‌ترین ترس و نگرانی شما چیست؟
از نسل آینده است. چون ما که تلاش کردیم، به اینجا رسیدیم. چه برسد به این نسل که نمی‌دانم چه خواهند شد.
اگر بنا باشد از فردا این کاری که انجام می‌دهید را نکنید، چه حرفه‌ای را انتخاب خواهید کرد؟
شاید فقط کشاورزی کنم، چون در طبیعت بودن را خیلی دوست دارم.
از اتفاقات دور و بر خودم ایده می‌گیرم. از مسائل اجتماعی، سیاسی، حتا خانوادگی که دور و بر من اتفاق می‌افتد خیلی تاثیر می‌گیرم؛ و از آنجایی که به اسطوره‌ها و ادبیات سرزمینم علاقه دارم، سعی می‌کنم مسائل امروز را با اسطوره‌ها ترکیب کنم و به‌عبارتی، اسطوره‌سازی می‌کنم. مطالعه و رفتن به طبیعت نقش مهمی در نگاه من به این اسطوره‌سازی‌ها دارد. ولی الان به مرحله‌ای رسیده‌ام که احساس می‌کنم در دنیای امروز انسان‌ها لِه شده‌اند و تغییر فُرم داده‌اند. به‌عبارتی، از درون رشد کرده‌اند ولی از بیرون تحت فشارهای اجتماعی سنگینی هستند. دارم روی این موضوع کار می‌کنم و به زودی نمایشگاهی از این آثارم خواهم داشت.
از نظر حرفه‌ای، چه شخصی بیشترین تأثیر را بر شما گذاشته است؟
بیشتر از مطالعاتم در آثار رئالیست‌ها تاثیر گرفته‌ام. ولی در دوران دانشجویی، از پرویز تناولی بیشترین تاثیر را گرفتم؛ و البته از ویکتور دارش هم خیلی آموختم.
بزرگ‌ترین درس زندگی را از چه کسی گرفتید؟
از عربعلی شِروِه، که انسانیت، اعتماد، دوستی و درستی و انتقال هرآنچه داشتن به دیگران را از ایشان یاد گرفتم.
بزرگ‌ترین دستاورد شما در حرفه‌تان چیست؟
علاقه به هنر. آنچه آرزو داشتم، در هنر به آن رسیدم؛ هرچند حاکمیت و جامعه ما ارزشی برای هنر و هنرمند قایل نیست.
بزرگ‌ترین دستاورد شما در زندگی چیست؟
این که کلک نزنم و دروغ نگویم، و فقط از طریق آثارم بتوانم با مردم سرزمینم رو در رو حرف بزنم.
فلسفه شما در حرفه‌تان چیست؟
این که بتوانم از طریق آثارم حسّم را به جامعه انتقال بدهم و وقتی حس خوبی را در مقابل آثارم از جامعه می‌گیرم، خوشحال می‌شوم. تاثیرگذاری به‌وسیله آثارم.
فلسفه شما در مورد اوقات فراغت چیست؟
برای ارضای درونم، کار می‌بینم، مطالعه می‌کنم و با دوستانم هم‌نشینی و گفت‌وگو می‌کنم و بیشتر به نقد و بررسی آثار هنری با دوستان می‌پردازم.
آیا موضوع مورد علاقه‌ای دارید که تا به حال فرصت انجام آن را پیدا نکرده‌اید و دوست داشته باشید به آن بپردازید؟
انتقال فرهنگ و اسطوره‌ها و مشاهیر آذربایجان، از طریق مجسمه، به جامعه.
آیا سرگرمی خاصی دارید؟
کشاورزی و باغبانی. کاشت و داشت و برداشت را دوست دارم. قلمه‌زدن و خلاصه همه کارهای کشاورزی را دوست دارم.
هنرمند یا گروه هنری محبوب شما کدام است؟
غلامحسین بنان و محمدرضا شجریان و بانو مرضیه را دوست دارم.
اگر بنا شود یک تا چهار شخصیت را برای شام دعوت کنید، آنها چه کسانی خواهند بود؟
میکل‌آنژ، پیکاسو، نظامی گنجوی و عربعلی شِروِه.
چه چیزی جمع‌آوری می‌کنید؟
از داشتنی‌ها، هیچ چیز ندارم؛ شاید فقط ماکت‌هایم باشند.
باارزش‌ترین دارایی شما چیست؟
آثارم هستند.
بزرگ‌ترین ترس و نگرانی شما چیست؟
از نسل آینده است. چون ما که تلاش کردیم، به اینجا رسیدیم. چه برسد به این نسل که نمی‌دانم چه خواهند شد.
اگر بنا باشد از فردا این کاری که انجام می‌دهید را نکنید، چه حرفه‌ای را انتخاب خواهید کرد؟
شاید فقط کشاورزی کنم، چون در طبیعت بودن را خیلی دوست دارم.
کد مطلب : 772
منبع : روزنامه اعتماد
pezhvakkurdestan.ir/vdcjf8eazuqea.sfu.html