چند روزی است که در کمال تأسف، خبر زندانی شدن «محمد محمدرضایی»، نماینده ادوار بیجار، در فضای مجازی دست به دست می‌شود.
 
بنای این وجیزه قضاوت و اظهارنظر درباره محتوای پرونده تشکیل شده در عدلیه و حکم صادره برای نماینده مردم شریف بیجار در مجلس ششم نیست چرا که در مورد مسائل قانونی و حقوقی ماجرا سوادی ندارم؛ سنگ نخست بنای آشنایی‌ام با جناب «محمدرضایی» نگاشتن بود و با وجود مرزبندی‌های عقیدتی و سیاسی که با جناب‌شان داشتم همواره از او به حرمت یاد کرده و می‌کنم و مقصود نهایی نوشتار هم یادآوری یک نکته و صدالبته طلب عافیت و سلامت برای مرد نیک‌سیرت دیار گروس است.
 
«محمد محمدرضایی» در دوره دولت سابق که اتفاقاً مدیرانش با مشی سیاسی او قرابت هم داشتند  بارها این قلم را به نقد عملکرد صاحب‌منصبانی که نه حق می‌شناختند و نه تکلیف و باعث و بانی خسارات جبران ناپذیری به مُلک و ملت شدند ترغیب کرد و بارها در برابر جولان فرومایگانی که در نقش پیاده نظام دولتمردان ناکارآمد در برابر نقدهای دلسوزانه زبان به پلشتی و قلم به سخافت چرخاندند، قد علم کرد و از منتقدان منصف به گرمی حمایت کرد.
 
مواضع او در برابر برخی نمایندگان مردم کردستان در مجلس که آنها را شایسته نمایندگی این مردم نمی‌دانست همان موضع مولای متقیان(ع) و مضمون همیشگی گفتارش هم این فرموده امیرالمؤمنین بود: «إِنَّهُمْ لَیَطْلُبُونَ حَقّاً هُمْ تَرَکُوهُ وَ دَماً هُمْ سَفَکُوهُ ...اینها حقی را مطالبه می‌کنند که‌ خودشان ترک کرده‌اند و قصاص خونی را می‌خواهند که خودشان ریخته‌اند‌»!
 
قلم به دست گرفتم که بگویم «محمدرضایی» اگرچه اکنون در بند است اما نیازی به ترحم ندارد؛ دعای دوستان مرد خوش‌مشرب دیار پرمهر گروس بدرقه راهی است که او در پیش دارد؛ نمی‌دانم تا چه زمانی قرار است در زندان بماند، امید که این دوران هرچه زودتر به سر آید و دیگر بار از مصاحبت‌اش بهره‌مند گردیم.
 
می‌ماند نقل بیتی شعر از «مسعود سعدسلمان» خطاب به همکار روزنامه‌نگارم جناب آقای «محمد‌رضایی»
 
اگر سپهر بگردد ز حال خود، تو مگرد
و گر زمانه نسازد، تو با زمانه بساز
 
فرید کریمی